Sinds we terug zijn in Nederland, merken we dat een nieuwe generatie flink de overhand heeft.
Ze bezetten de terrasjes in Utrecht, omdat ze genoeg financiële middelen om aan de hoge horecaprijzen te voldoen en ze gaan met hun tijd wat betreft de mode, mp3-spelers, digitale camera’s, auto’s, MSN, bezoeken festivals, mengen zich met the Young Generation en weten precies wat er speelt, omdat ze dat allemaal via hun HighSpeed ADSL internetverbinding de laatste nieuwtjes in de gaten houden.
Het zijn de oudere jongeren, 55 plussers, die lekker aan het vutten zijn. Waarschijnlijk willen ze de term ‘ouderen’ niet horen. Deze generatie is opgegroeid in de jaren ’60 in de tijd van sex, drugs en rock en roll. Vertel ze niet dat ze bekrompen, oud en niet met hun tijd meegaan, want voor je het weet komen ze met foto’s van sixty-orgies, blowpartijen met een gitaar met 3 snaren of geven ze het internetadres van hun blog. Oke, ze luisteren wel naar Forty Licks van de Rolling Stones op hun nieuwste ipod in plaats van de nieuwe Tiesto, maar voor de rest staan ze midden in de samenleving. En ze kunnen alles. Want met alle (pre-) pensioenplannen en met de verdiende overwaarde op hun inmiddels afbetaalde huis hebben ze genoeg ‘doekoe’ om te genieten van het leven. Ze lachen om de zorgen van de jonge dertigers die helemaal in paniek zijn. Bij welk kinderdagverblijf moeten we onze (toekomstige) kinderen stoppen, we rennen onszelf voorbij, we werken 60 uur in de week om maar niet gedumpt te worden door ons efficiënte en budgetstrepende werkgever en we worstelen met torenhoge huizenprijzen.
In de trein zat afgelopen zaterdag ook zo’n grote oudere jongerengroep. Een Kioskmeisje kwam voorbij met thee en koffie. Een brutale Rotterdammer gaf zijn bestelling luid door: ‘Doe mij maar een overheerlijk bakje klappermelk, zonder suiker!’ Driekwart van de wagon lag in een deuk, de rest begreep de grap niet.
Wilbert
|
zondag 2 juli 2006
|
0
