Ik heb op deze pagina wel eens mijn enthousiasme en waardering geuit over mijn Marokkaanse kapper. Voor 10 euro ben je getuige van een waar kunstenaar in actie, waarbij je bij de laatste knipbeweging een klein enthousiast kirretje en vreugdesprongetje niet kan onderdrukken, omdat precies het kapsel is ontstaan op je hoofd, zoals jij het bij voorbaat in je hoofd had.
Vol vreugde stap ik ook de kapsalon binnen, maar tot mijn grote verbazing stond de kunstenaar er niet, maar een klein vadsig kereltje die op mij een zeer onhygiënische en ongeïnteresseerde indruk maakt. Na de kapperscape te hebben aangebracht valt er een stilte, dus ik nam aan dat dit het moment was waarop ik moest zeggen hoe ik het wilde hebben. Ik zeg bijknippen van achteren, boven lang laten. Dus gewoon iets fatsoeneren. Nog steeds een stilte, die werd ondersteund door een vragende blik: OH NEE!
Dus ik probeer met handgebaren uit te leggen hoe ik het wilde hebben: knip knip knip, van achteren en opzij. Boven, no no no! Oke, hij begreep het! De tondeuse gaat aan en hij probeert het ding boven op mijn hoofd te zetten: NEEHEE! NO NIEEEEEEEEEUW (geluid van tondeuse), maar knip knip knip!
Hij begint van boven te knippen en ik zie een haarlok van ongeveer 3 centimeter lang naar beneden vallen! NEEHEE, boven lang en ik geef de gewenste lengte aan met mijn vingers. Natuurlijk vatte hij dit op als de lengte die er af moest, waardoor er een tweede golf van paniek door mij heen schoot! Bij het verwerking van traumatische gebeurtenissen helpt het als je het accepteert. Ik heb ‘m z’n gang laten gaan en de tondeuse werd er bijgehaald NIEEEEEEEEEUW. En ja hoor 5 minuten later heb ik een mooi opschoren koppie.
Ik betaal de 10 euro en besluit om de volgende keer te kijken of de Nederlandssprekende kunstenaar aanwezig is. Ik passeer een winkelruit en kijk nog eens naar mijn kapsel en ik pink een traantje weg. Ach, toch ook wel lekker bij dit warme weer…
