Wist je dat? We gewoon doorgaan met ons reisverslag? Oke, we zijn wel niet meer op reis, maar hoe gaat het in Nederland met de herintegratie in de Nederlandse maatschappij en verder?
We zijn blij, trots en nog enigszins verward om je dit heugelijke feit kenbaar te maken. Gisteren hebben we het pas aan onze ouders gemeld, maar vandaag mogen jullie het ook weten. Binnenkort creeren we met ons tweetjes namelijk een nieuw leven. Hoewel de afgelopen maanden de gelukkigste maanden zijn geweest van ons samenzijn, kunnen wij je melden dat het soms ook niet makkelijk voor ons was. Maar er wordt veel gezegd dat dit hoort tot de mooiste momenten in een mensenleven. Het was zeker een hoogtepunt en we hebben enorm van de tijd genoten.
We snappen dat degene die het nog niet wisten enigszins geschokt zullen zijn, vooral omdat de datum waarop op de blijde gebeurtenis gaat plaatsvinden 9 juni is.
Als je denkt dat we zwanger zijn, dat is niet zo hoor ;-) 9 juni landen we namelijk op Schiphol. Dan zijn we sinds 8 september 2005 precies 9 maanden op reis geweest en we kunnen zeggen: 'Het is ons goed bevallen!'. Als we eenmaal terug in NL zijn dan staat een nieuw leven voor ons voor de deur. Een nieuw huis zoeken, een nieuwe baan zoeken, een nieuwe auto zoeken en het mag duidelijk zijn dat dit voor ons een groot avontuur gaat zijn. We willen je dan ook vragen of je ogen en oren open kunt houden voor ons en ons wellicht hiermee kunt helpen. Tot 15 juni blijven we nog bij onze ouders om even tot rust te komen en de hele Nederlandse bureaucratische molen weer aan te slingeren, zoekopdrachten te plaatsen en andere voorbereidingen te treffen voor een stevig fundament en leven in NL.
Omdat we de komende tijd een beetje gaan lamballen in Australie, willen we jullie hier niet mee vervelen. Bovendien moet er ook nog wat te vertellen zijn als we terug komen. We hopen dat jullie genoten hebben van onze verhalen!
Tot Ziens in Nederland!!!
ByeBye Kiwiland Donderdag 11 mei 2006 - Auckland
We werden door de enorme beheerder van het hotel naar het vliegveld gebracht. We hebben gebruik gemaakt van de luxe van het vliegveld en de service van Qantas was fantastisch. De reis loopt nu echt op een eind. Het New Zealand avontuur is nu aan z'n einde gekomen en we vliegen nu terug naar Australie voor nog een paar weekjes genieten van de Ozzie-mentaliteit. Daar gaan we de Great Ocean Road doen, Melbourne bezoeken, naar het wildlife parc toe en the Penguin Parade zien en nog even genieten van Ozzie No Worries mentaliteit, alvorens we terugvliegen naar Nederland.
Auckland Woensdag 10 mei 2005 - Auckland
Op de site van het motel stond dat het een half uur met de bus gevestigd was vanuit het centrum. We pakten de bus en anderhalf uur later waren we er. We zagen de topattracties van de City of Sails inclusief de skytower, the botanical gardens, the art gallery en het museum.
Daarna zijn we via Queenstreet teruggelopen naar het station. Een mooi afsluiting van ons New Zealand avontuur!
Inleveren van onze bus Dinsdag 9 mei 2005 - Auckland
Na de bus grondig te hebben schoongemaakt reden we richting Auckland. Auckland schijnt de meest verschrikkelijkste stad te zijn op het zuidelijke halfrond om in rond te rijden. Zo lang je op de snelweg blijft, gaat alles goed, maar eenmaal een afslag genomen zit je in een doolhof zonder straatnamen en richtingborden. We moesten volgens de kaart afslag 10 pakken en we telden de nummers af... Maar plot ging het van afslag 11 ineens over in 9.... Whoaaa!
We reden de stad in, we bleven rustig en we waren gelukkig dat er eigenlijk niets ergs is gebeurd met het busje. We hadden namelijk wel een verzekering genomen op de kar, maar er zat een eigen risico bij van 1200 dollar. Het eigen risico kon je ook afkopen, maar dat risico wilden we wel nemen. Eindelijk vonden we onze weg weer en we stonden bij de zoveelste rotonde toen we ineens een klap hoorde. Er reed iemand achter op... Whoaaa!
Het bloed trok weg uit mijn hoofd, mijn handen werden koud en mijn haren spontaan grijs... Nynke stapte uit en de dader bleef gewoon in z'n kar zitten. Gelukkig liep alles met een sisser af en hadden we geen schade en die bunzing er achter ook niet.
We kwamen bij de garage aan en werden geholpen door een gewiekst ventje. Oke we hadden de cover van de bumper beschadigd, maar dat zou volgens een deskundige niet meer dan 30 dollar kosten. Hij verdween naar achteren met de auto en vervolgens was hij nergens meer te zien. In totaal zaten we een uur in spanning toen hij weer terug kwam. 'Zitten jullie er nu nog steeds? Whoaaaaaa!
Hij had de monteur de opdracht te geven om even een offerte op te vragen voor de cover en dit even aan ons te melden, maar het monteurtje was even koffie gaan drinken. We kwamen precies op de 30 dollar uit en ik kan je vertellen dat was een hele opluchting.
We hebben ingecheckt in een motel, we zijn op bed gaan liggen... Lekker de ruimte! ;-)
De laatste dag in de bus Maandag 8 mei 2006 - On the Road
Vandaag is de laatste dag met ons huisje, ons karretje. Na het ontbijt reden we weg uit het Kauri Forest en de weg werd flink bochtig met flinke dalen en pieken, de benzinemeter liep al gauw terug en benzinepompen waren niet meer te ontdekken. In elk dorpje hadden ze 'm verstopt of waren ze nog niet zo ver geevolueerd dat ze er nog geen een hadden. Uiteindelijk konden we met de wijzer op de E van empty vlak voor DargaVille een pompje vinden. Wat een koekendozen he die Kiwi's dat ze dat niet van te voren aangeven.
in Matekohe hebben we nog het KauriMuseum gezien en meegemaakt hoe ze vroeger leefden in NZ. Wel raar dat in the shop van het KauriMuseum alleen maar klokjes, beeldjes en andere snuisterijen van Kaurihout zijn gemaakt, terwijl je toch juist die boompjes moet beschermen denk ik.
We hebben vervolgens voor de laatste keer een Scenic Route genomen en we zijn gestopt op Shelley Beach. Voor de laatste keer in ons busje eten en slapen: SNIK! ;-)
Kauri's en Maori's Zondag 7 mei 2006 - On the road
Vandaag zijn we langs Waitangi gereden waar op 6 februari 1840 het verdrag werd getekend tussen de maori's en de Represenatives of Queen Victoria's Government, zoals dat officieel heet. Het oude Meeting house hebben we bekeken en we hebben een wandeling gemaakt langs de nabijgelegen Haruru Falls, een wandeling met mangroves.
Daarna hebben we de oudheid bekeken in KeriKeri, althans de new zealandse oudheid. Het oudste missiehuis (1822) die is opgericht om Maori's te bekeren en tegelijkertijd het oudste houten gebouw is. Tevens staat hier nog de Stone Store, het oudste stenen huis (1833). Leuk om te zien. Daarna hebben we Kawakawa bezocht, hoofdattractie aldaar is de Hundertwasser's Loo. Dit openbare toilet is door de kunstenaar hier gecreerd, nadat hij zich teruggetrokken had in een huisje in New Zealand zonder electriciteit, terwijl z'n kunstwerken overal ter wereld staan van Wenen tot Osaka.
Vervolgens zijn we het binnenland doorgecrosst en kwamen we aan in Opononi waren we geluncht hebben bij the Sanddunes, na een bochtige weg kwamen we in het Kauri gebied aan: the Waipowa Kauri Forest. Waar we Tane Mahuta aanschouwden. Wat een enorme boom. Deze 51m hoge boom is zo indrukwekkend dat we wel kunnen begrijpen dat hij the god of the Forest is genoemd door de maori's. Daarna zagen we de dikste boom in NZ, Te Matua Ngahere, met een diameter van 6 meter de dikste Kauri Boom in NZ, the Father of the Forest. En daarna heben we de laatste telgen in de grote Kauri familie gezien, the Four Sisters. Daarna hebben we onze bus weer halt gezet op de camping tenmidden van het Kauri Forest.
